Kıymetli bir sanatçımızı daha erken yaşta kaybettik maalesef
Hüseyin Elmapınar için kıymetli yazarımızdan duygusal bir veda yazısı...
Tuzluçayır Yolağzında hepimizin bir şekilde uğradığı “Özgür Kırtasiye” vardı şimdi yine duruyor ama sahibi değişti. Yeni sahibi de arkadaşımız ama Özgür Kırtasiyenin hemen yanında Öğretmen Tuhafiye vardı sevgili Bektaş öğretmenimizin. Birçok kişinin üzerinde emeği vardır Bektaş hocanın. Ben mesela çocukken çok harçlık almışımdır "Babam sonra verecek." diye. Sonrada zaten dayımın kızından dolayı hısım olduk. Gürün Külhalı köyündendi Bektaş hocamız sevgili Hüseyin’de Bektaş hocanın oğlu.
En son yaklaşık beş sene evvel Ankara’da aylık çıkardığımız Kamyon Dergisinin toplantısı için bir araya geldiğimiz de bir Cafe de karşılaştık kendisiyle. Yanımda sevgili kardeşim Ata Egemen Çakıl vardı ve meğer Ata’nın da arkadaşıymış. Ata o zamanlar hem Kamyon Dergisinde öyküler yazıyor hem de Devlet Tiyatrolarında dramaturg olarak görev alıyordu. O gün sormadım Ata’ya belki de okuldan arkadaştılar ya da ortak bir projede yer almışlardı.
Ama bildiğim bir şey vardı ki sevgili Hüseyin'le o günden sonra bir daha görüşemedik.
Eskiden daha sık görüşüyorduk Hüseyin’le ama İstanbul’a taşındıktan sonra görüşmemiz seyrekleşti. Oysa Ankara’da, Tuzluçayır’da birlikte büyüdüğümüz isimlerden biriydi sevgili Hüseyin. Biz Natoyolundan belediye otobüsüne biner Hüseyin bütün heyetiyle Tuzluçayır otobüs durağında bizi beklerdi. Sonra da ver elini Zafer Çarşısı, Doğu çay ocağı, Sakarya Kemer dönercisi, Dost kitabevi ve tabii ki de AST tiyatrosu. İleri ki yıllarda birçok sinemada oynadı Hüseyin birçok dizilerde. Kendine has ses tonu vardı o heybetli görünüşünün altında altın gibi de bir kalbi. Ama ilk tekleyen de yine o kalbi oldu iki sene önce bir süre hastanede yattı. Bugün öğrendim sevgili Hüseyin’i kaybetmişiz. Güle güle dostum. Yattığın yer incitmesin, devrin daim olsun.. 
Veli Bayrak
·
685 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.