Tanbûr'un ağladığı, bendirin şahlandığı, sevilen ve sevdiren; sevene sevdiğini bildiren, gönlü bir hoş ve cûş eden...
Bunları düşünürken, tam da Âşık Veysel,
''Bir seher vaktinde...'' diye başlayıp, ''Bu sevda başından irılmaz dedi, Aşkın deryaları durulmaz dedi, Her güzele meyil verilmez dedi, Bir baktı yüzüme; güldü gizlendi.''
··
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.