Suçu ve adı bilinmeyen ancak ara ara kim olduğuna dair minik ipuçları verilen bir idam mahkumunun kendi ağzından giyotine gitmeden önce Bicetre’de geçirdiği son zamanlarını anlatıyor.İpuçlarından bahsettim örneğin mahkum Latince biliyor (o yıllarda sadece soyluların öğrendiği bir dil) ve Victor Hugo sık sık mahkumun ağzından kendi hayatında başına gelen şeylere gönderme yapıyor.Mahkumun suçu ne bilmiyorum ancak kan döktüm dediği zaman birini öldürmüş olabileceğini tahmin ettim sadece.O kadar nahif ve kibar bir adam ki bu adam nasıl idam edilebilir ve bu giyotin ne korkunç bir şey diye sık sık düşündüm.Kahraman bakış açısı bence ilahiye göre daha etkin nasıl desem okuyucuyu daha olay içine aldığı için sanki beni Greve meydanına idam etmeye götürüyorlar gibi hissettim ve içim karardı.Son on sayfasını zaten çok zor okudum,yüreğim ağırlaştı.Beni en çok etkileyen kısım ise henüz başlarda mahkum küreğe götürülen,zincirle bağlanan forsaları görüyor ve küreğe götürülmektense bin kez ölmeyi yeğlediğini söylüyor ancak idam çok yaklaştıkça ömrü boyunca kürek çekmenin,köle olmanın bile yaşamaya değer olduğunu anlıyor ve keşke müebbet kürek mahkumu olsam diye kahroluyor.Bir karısı,henüz üç yaşında bir kızı ve sağlığı pek yerinde olmayan bir annesi var.Sadece onu değil giyotinin aynı zamanda masum ailesini de bir nevi öldüreceğini söylüyor ki haklı(bunlar aslında Hugo’nun düşünceleri bir nevi otobiyografik) kitabın önsözü gözünüze bir dağ gibi gelebilir ancak okunması gerektiğini düşünüyorum.Hugo çok şiddetli bir giyotin karşıtı,gençlik yıllarında inanç ve monarşi yanlısı olsa da yaşlandıkça cumhuriyete ve özgür düşünceye inanan bir aydın olarak uzun uzun giyotinin sebep olduğu acıları ve tarihini anlatıyor.Kitap 19.yüzyılda geçtiği için sistemi anlamanıza yardımcı olacaktır.İyi okumalar.

Bir İdam Mahkumunun Son GünüVictor Hugo · Koridor Yayıncılık · 2019120,1bin okunma

·

137 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Selin