"Benim evim senin yanında olduğum yer. Sen burada benimle değilsin," dedi ve tekrar albüme döndü.
Aklımdan farklı tepkiler geçiyordu ama ağzım kapalı kaldı. Ona yanıldığını söyleyebilirdim fakat yanılmıyordu. Ona yalancı bir umut verebilirdim ama yapmayacaktım. "Ne diyeceğimi bilmiyorum." Dürüstçe söyleyebileceğim tek şey buydu.
Albümü kapattı. Gidip yanına oturdum. "Deneyeceğini söyleyebilirsin. Belki beni affedebilirsin. Seni ne kadar sevdiğimi görebilirsin. Bunca yıllık evliliğimizin senin gözündeki değeri bu mu?"
Gözümden yaşlar düşmeye başlarken gözlerimi kaçırdım. Kalbimdeki acı yüzümde yansımalarını buluyordu. "Senin yokluğunu kabullenmek benim için asla kolay olmadı. Bunun için çok çabaladım. En kızgın olduğum anda bile ölmemiş olmanı diledim." Aaron yüzümdeki yaşları eliyle sildi. "Ama canımı çok yaktın. Onunla yalnızca bir gece bile yatmış olsan, bunu hayatımın en zor gecelerinden birinde yaptın. O seni seviyordu Aaron. Bunu gözlerinde görebiliyordum. O senin cenazene geldi."
"Benim için bir önemi yok. Kalbime sahip olan kişi sensin. Dünyam sensin."
Sayfa 84Kitabı okudu
··
147 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.