Denedim, yaşamayı da ölmeyi de. Her ne yarım kaldıysa, ne kaybolduysa bulup, geçmişi baştan yaşamayı da. Mutsuzluk değil, acı değil, öfke değil, sıkılmak, mutluluk, sevgi, umut değil. Bir hiç. Bir karadelik gibi ne geldiyse, ne içime yerleşmeye çalıştıysa hiç ettim onu da. Yürüyen bir sıfır oldum, her şeyin arasında kaldım. Eh sadece bir tarafta kalsaydım bir tarafta olabilseydim, böyle ezilmezdim her şey tarafından. İsterdim tek bir duyguyu dahi taşıyabilmeyi. Kaybettiğim her ne varsa geri almayı. Denedim her şeyi, topladım benden ne kaldıysa, yeniden bir olamadım. Bir zamanlar, bekleme artık dediler. Yarat mutluluğunu. Yol yoksa, yol yarattım ben de. İnanmıyorsam tanrıya, inanılacak tanrı yarattım. Sevgiyi bile yoktan var etmeyi denedim. Olmadı. Sanırım o çizgiyi geçince ve yeteri kadar uzak kalınca, dönülmüyor bir daha insan olmaya.