Duvarları camdan bir kapta erimekte olan bir mum bedenim Mela. Ruhum ise o ince ipte titrek titrek yanan alev.. Dumanım ancak sönünce çıkacak.. Ruhum eritiyor bedenimi, bedenim eridikçe boğuyor ruhumu. En sonra minik bir mavilik olarak kalıyor alev o sapsarı ışığın neticesinde.. Üşüyorum Mela. Duvarları camdan olan o kapta duvarlarım ısıtmıyor beni. Ruhum da zaten ancak göğüs kafesime yanıyor.. Çekingen bir nefes karmakarışık ediyor beni, güçlü sözlerin lazım ki kapkara kesilip üzerine sinsin islerim. Mela.. Ateşler kendi kendini söndürmeden üfle ruhuma..
··
1.965 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.