”20. yüzyıl kuşaklarının tarihe bıraktığı miras, dünyayı bulduğundan daha kötü bırakmak.” Hayatı kolaylaştırmak için icat ettiğimiz her şeyin esiri oluyoruz. Emek gücünü minimize edip hayattan zevk alacağımız süreyi uzatmamıza sebep olan teknoloji bizi bir boşluğa sürüklüyor. Daha çok tüketim daha çok eğlence istiyoruz. Her şeyi tükettik, şimdi sıra kendimize geldi… Kitap birbirinden çarpıcı konulara ışık tutuyor. En sevdiklerime kısaca değineyim. Hükümetler seçimle değil de sözleşmeyle göreve gelse nasıl olur? Uluslararası bir şirket düşünün, uzmanlardan oluşan bir hükümet kadrosu oluşturuyor. Devletler istediği ekini seçip yönetimi devredebiliyor. Vaadler yerine getirilirse şirket prim alıyor. Aksi durumda devlete tazminat ödeniyor. Win win mantığı. Kulağa hoş gelmiyor mu? En son ne zaman bir cenazeye katıldınız? Hala ücretsizken katılmaya bakın. Düğün organize eder gibi cenaze organize den şirketlerin varlığından haberdar mısınız? Ölmeden önce en ince ayrıntısına kadar siz karar verebiliyorsunuz. Doğumunu organize edemeyen insan ölümünü organize edebiliyor artık. Ya da mezarınızın bir gelir kapısı olduğunu düşünün. Hayır saçmalamıyorum. İnsanlığa söyleyeceğiniz bir veda konuşması veya mutlu anlarınızdan oluşan bir klibin mezarınızda oynatıldığını hayal edin. Elbette parayı veren klibi izler. Yok öyle bedava ekmek. Kim ne yapsın benim klibimi dediğinizi duydum. Haklısınız ama bir de ünlü biri olduğunuzu düşünsenize. Milyonlarca hayranınız klibi izlemek için milyonlarını dökerdi ortaya. Üzülmeyin. Tanınmasanız da bazıları için değerli ve ünlüsünüz. Kendi çapınızda yani. Öldükten sonra miras bırakacağınız mal varlığınız yoksa hiç üzülmeyin artık var. Organlarınız… Varislerinizi zengin yapabilirsiniz. Miras bıraktığınız organları muhtaç olan zenginlere kiraladıklarını düşünsenize. Üstelik taşıyıcı ölünce organı alıp başka bir taşıyıcıya kiralıyorlar ya da tamamen satabilirler. Karar onların. Her şey yetişkinleri memnun etmek için yapılıyor farkında mısınız? Çocuklar için neler yapılıyor mesela? En çok onlar sömürülüyor, öldürülüyor en çok onlar yok sayılıyor. Haklarını atayamıyorlar çünkü reşit değilse ebeveyni onun yerine karar alıyor. Reşit olunca da yetişkinler sınıfına dahil oluyor. Sahi bu çocuklar haklarını ne zaman ya da nasıl savunup, koruyacaklar? Bunlar gibi sorgulayıp ufuk açıp ve farklı bakış açısı kazandıran çok konu var. Kimisine komplo teorisi dersiniz kimisine gerçekler. Çoğu günümüzde bilinmese de uygulanıyor.

Cennetin DibiGündüz Vassaf · İletişim Yayınları · 20192,069 okunma

·

1.262 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.