"Kızı üzmüyorsun ya Hikmet?"diye mırıldandı Hüsamettin Bey.
Üzüyorum albayım.Sonra gidip ne diller döküyorum bilseniz.'Neyin var canım?'filan diyorum.Daha neler söylüyorum.Gözlerine filan bakıyorum.Siz gerçekten doğru söylüyorsunuz albayım.Ben adam olmam.Ben,tek başıma yaşamalıyım;başkalarını zehirlememeliyim.Dama çıkıp ulumalıyım kurtlar gibi."
"Kediler,"dedi Albay,"Miyavlarlar."Hikmet gülümsedi;Sizi de bu mizah duyusu kurtarıyor albayım."Ellerini iki yana açtı:"Ne yapalım?Şehir kurtları da yer darlığı dolayısıyla dama çıkıyor.
Sayfa 259Kitabı okudu
·
222 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.