Cevat Paşa, o gün boğaz tabyaları içinde en fazla iş gören Rumeli Mecidiyesi'ne ulaşmak için motora atlamış, karşıya geçmişti. İçten içe görevini başarmanın mutluluğu vardı. Gülmek, kahkahalar atmak istiyordu. Bugün bayramdı onun için.
Ancak karşıya geçtiğinde gördükleri...
Tabya feci haldeydi.
Yıkıntılar arasında dolaşıyordu Cevat Paşa.
Bir erin ağacın altında yatmakta olduğunu gördü. Yanına gitti.
"Neyin var evladım"
İki gözü de kör olmuş asker, sesi duyunca fırladı ve esas duruşa geçti. O an anladı paşa.
"Gözlerine bir şey mi oldu evladım. Görmüyor musun?"
Çok üzgündü. Hele aldığı cevap.
"Üzülmeyin kumandanım. Ben göreceğimi gördüm!"
Cevat Paşa ağlıyordu.
Koca adam gözyaşlarına engel olamamıştı. Buna aldırmıyordu da...
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.