Eylül'de cumhuriyet ilan edildiğinde öğretmen olan Michel bunu bir eylem çağrısı olarak kabul etmişti.
Cumhuriyetin simgesi olan ''kızıl karanfiller'' hakkında şu şiiri yazmıştı:
''Halkın sabrı taşmıştı artık.
Geceleri toplanıyor, konuşuyorlardı aralarında
Ve gözden kayboluyorlardı öfkeden titreyerek
Kasaplık bir hayvan sürüsü gibi.
Sonu geldi imparatorluğun
Boşuna yaptı çılgınlığı
Militer, gaddar tiran
Her yerden 'Marseillaise' sesleri geliyordu
Ve kızıl alev kaplamıştı doğuyu.!
Kızıl karanfiller taşıyorduk her birimiz göğsümüzde.
Daha gür açın yeniden.!
Biz düşersek eğer, çocuklarımız kazanacak.!
Süsleyin yeniden genç kuşağın göğsünü.''
''Bu en büyük mücadelede özgür olmalıyım,'' diyordu kendisine evlilik teklifi yapıldığında.'' (Sayfa: 260-261)
*
Galina Serebryakova - Ateşi Çalmak 4
Louise Michel
Marseillaise