Oyaq olduğunu düşünən orta adam əslində yarıyuxuludur. "Yarıxulu" anlayışı altında adamın gerçəkliklə təmasının seçici olduğunu nəzərdə tuturam: onun gerçəklik (xarici/daxili) hesab elədiyi şeylərin çox hissəsi fiksiya və əqli konstruksiyalardan başqa bir şey deyil. O, gerçəkliyi ona sosial funksiyalarını yerinə yetirməyə yetəcək həddə, başqa insanları isə kooperasiyaya ehtiyac olduğu halda dərk edir. O, maddi və ictimai gerçəkliyin fərqinə yalnız ona reaksiya vermək və onunla manipulyasiya etmək üçün varır. O, gerçəkliyin fərqinə yalnız sağ qalmaq üçün tələb olunan səviyyədə varır.