"Böyle yerleri ailenin bakışları üzerinde değilken de gelmeni istedim; o kadar kötü olmadığını, topuklu ayakkabılar ya da saten elbiseler olmadan da buraya girebileceğini görmeni istedim. İstediğin sürece böyle şatafatlı yerlerde de aslında kendin olabileceğini..."
Yutkundum ve sonra onun kadehini alıp bu defa ağır içmeyi koyuldum, söylediği şeyi başımla onaylanmıştım.
"En azından artık neden benden yüksek not aldığını biliyorum."
Ellerini masadan çekerek kahkaha attı.
"Bunu asla aşamayacaksın,değil mi?"
Sırıtarak başımı iki yana salladım.
"Neden yüksek not alıyormuşum?
"Bakış açın," dedim. "Erişilebilir gibi değil, ben aptal bir kız değilim, Ezel." Başımı masaya yan koydum ama yüzümü ona doğru döndüm. "Hayır, değilim ama ben bile senin düşünme şekline yetişemiyorum ve bu çok tehlikeli çünkü ne düşündüğünü bilemezsem bunu kontrol edemem."
"Neden kontrol etmen gereksin?"
Gözlerimi kısıp derin bir nefes aldım. "Çünkü o zaman merak ederim."
"Bunun nesi kötü?"
"Hayret," dedim kaşlarım kaldırarak. "Bilmiyor musun, Flaubert'e göre aşk, merak demektir. Birine karşı ansızın merak duymak, korkunç bir merak... Onu tanımak, onunla nefes almak, dünyaya onunla yeniden gelmek istemek... Ona göre aşka en uzak cümle, senden nefret ediyorum değil, bilmek istemiyorumdur."
Sayfa 285Kitabı okudu
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.