EN BÜYÜK EŞİTLİK HERKESİN ÖLECEK OLMASIDIR.
"Şu yaşam dediğimiz şey binlerce ölümü gizler;
Ama o korktuğumuz ölüm yaşamı dengeler." (Sayfa 61)
Kısasa Kısas 
William Shakespeare
~KENDİMCE~
"Yaşamın akışı içinde, hayatın yoğunluğu içinde" gibi sözler duyarız. Duyarsızlığın, düşüncesizliğin, anlayışsızlığın bahanesidir. Sadece duyma demeyeyim, herkes gibi biz de kullanırız. Ölümü de düşünmeyiz, aklımıza getirmeyiz. "Hayatın akışı unutturur, akla getirmez." Her gün binlerce ölüm duyarız, görürüz; televizyonda, telefonda, kitapta... Bir insan ölümü olmasa da hayvan ölümü olur. Ancak ne hikmetse bu bile kendi ölümümüzü akletmemizi sağlamaz. Düşünmeyiz...
Ölümün, hayatın içinde olan bir olay olduğunu bizden önce olduğu gibi bizimle de gerçekleşeceğini ve bizden sonra da olmaya devam edeceğini düşünmeyiz. Her nefes alış verişin, her adımın, her göz kırpmanın bir gün son nefes, son adım, son göz kırpma olacağını düşünmeyiz. Sonu yaşayanlardan ders almayız. Ölüm, yaşamın içindedir aslında, belirgindir, her zaman ortadadır; gizlenmez. Onu gizleyen bizim korkumuz, sonu istemeyişimiz, görmezden gelişimiz, yaşamımızın hep sürmesine olan isteğimizdir.
Yaşamın içinde, yaşama bağlı olan ölüm; varlığın düzenidir, ayarıdır, dengesidir. Yaşam bir sıraya göre ilerler. Sonunda da ölüm vardır. Öümü kaldırırsak, ölümü çıkarırsak gelecek olan, gerçekleşecek olan kaostur. Kargaşa, karmaşa, çatışma... Her yere ulaşır. Hem bireysel hem toplumsal yaşama.
Hayattaki en büyük eşitlik herkesin ölecek olmasıdır. Eşitlik, başlı başına bir dengedir de zaten!
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.