Sen bilemezsin, paslı bir hançerdir yalnızlık,
Gelir, en can alacak yerimden vurur.
Sen bilemezsin, gecenin en uzak bir saatinde
Bir böcek nasıl girer beynime, kımıldar durur?
Sen bilemezsin, çaresizlik nasıl boğar insanı?
Yaşamak bir yerde nasıl çekilmez olur?
Tutunacak bir dal aramaktan, koşmaktan, özlemekten;
El yorulur, ayak yorulur, yürek yorulur...
Sen bilemezsin bu türlüsünü ölümün,
Bilemezsin, bir tek kibritin cılız aleviyle,
Benzine bulanmış bir insan nasıl tutuşur?
Bu belki sevmektir bir yerde, belki
unutamamak,
Bu, kişinin kendi içinde eriyip, yok olmasıdır,
Bilmesen de; anlamağa çalış biraz, ne olur.