"Kendimizden söz etmediğimiz zamanlar bile her şeyi söylemek pek de edebe uygun sayılmaz. Ancak yazarın okuyucuyla gerçek bir ilişki kuramaması halinde zaten düşünceler donmuş, sözler uyuşmuş olacağına göre en yakın dostumuz olmasa bile anlayışlı ve duygulu bir dost konuşmalarımıza kulak veriyorsa bu içten anlayış önünde buzlar çözülür ve biz, asıl benliğimizi bir tül ardında tutmakla beraber, çevremizde olup bitenlerden ve hatta kendimizden söz açabilir, gevezelik edebiliriz. Bence işte bu sınırlar içerisinde bir yazar ne okuyucunun, ne de kendisinin haklarını çiğnemeden hayatından söz açabilir."