“jin dara şkestîye”. Ev gotina pêşîya, li ser hîmên bawerîya pakî-napakî, rindî-nerindîyê ava dibe, nepakî û nerindîyê protesto dike. Di malê de kesê herî xebatkar bêgûman kebanî ye. Civatê dîtîye ku, dîsa jî ew ji gelek tiştan bêpar e û ev yeka wek neheqîke mezin dîtîye, rexne kirîye:
“Kebariî timê bêpar e.”
“Kebanîya melûn e, ya mehrûm e. “
“Jin dara şkestîye.”