Kötülük zihindedir!
Evet şöyle yoğunluktan biraz vakit bulmuşken iç döküş ile birlikte güzel bir din felsefesi yapalım. Kötülük problemini duymuşsunuzdur ben de daha önce bunun ile alakalı çokça yazmışımdır ve kaynak önermişimdir. Bugün kötülük problemi (daha çok doğal kötülük problemini) biraz kıtasal felsefe (analitik geleneğimiz aksine) tarzında insanlar bağlamında ele alacağım.
İnsanlar sakat doğan bir bebeğin, sakat kalan bir insanın, herhangi hastalığı olan bir canlının vb. kötülük olduğunu ve bunun Tanrı'nın varlığınında aleyhinde bir durum olduğunu iddia ederler. İlginçtir ki normalde birisi bizim melek gözüyle baktığımız özel çocuğumuza "ıyy ne kadar çirkin" dese linçleyecekken ateistler bunu kötülük problemi altında söylediklerinde hiç de umursamıyoruz ki pek dikkat çekildiğini de sanmıyorum. Evet, ateistler bizzat sakat doğan bir bebeğin iğrenç, tiksinti olduğunu düşünür bu yüzdendir böyle bir şey kötüdür zaten. Bu çocuklar Tanrı'nın birer üretim hatalarıdır kısaca olmamıştır(!)
Böyle bir zihniyetin nasıl iyilikten, merhametten bahsetmesinin absürd olduğunu bugün başıma gelen ve hayatım boyunca sürekli başıma gelen bir olay üzerinden anlatacağım. Bugün okulda otururken yaklaşım 5-10 metre önümden 3'lü bir kız grubu geçerken içlerinden birisi diğerlerine dönerek "Ohaa buruna bak" (Evet burnum kemerli ve kocaman) diye bana bakarak gülüyorlardı. Ben belki gördüğümü ve duyduğumu anlar da utanır(!) diye farketmemiş gibi yaptım. Bu tarz şeylere takılmak için fazla yaşlıyım artık sadece gülüp geçiyorum lakin benim gülüp geçmem bu kanalizasyon çukuru zihniyetin pisliğini değiştirmiyor.
Bu zihniyet kolu bacağı olmayanla dalga geçen, ten rengi bir tık koyu diye ırkçılık yapan, hata arayan, kara mizahın şahı, edepsizliğin alası, zalimliğin efendisi bir zihniyet. Benim yerimde başka birinin olduğunu düşünün. Özel bir bireyin, kolu olmayan, âmâ birinin, belki bir siyahinin, ya da belki de hiçbir şeyi olmayıp da sadece bu tarz cümlelerden ötürü buhrana girip intihar edecek birinin olduğunu düşünün.
Asıl sorun böyle bir zihniyetin olması değil asıl sorun şudur: bu zihniyette birinin kalkıp kötülük problemi diye bir şeyden bahsetmesi!
Aklınız ve vicdanın alabiliyor mu bilmiyorum ama benim almadığı için kötülük probleminden bahseden birinin ağzına kürekle vurasım geliyor. Düşünün, birisi sizin burnunuzla dalga geçip alay ediyor sonra da "Hüğğ eğer Tanrı olsa herkesin burnu güzel olurdu" diyor. Tanrı olsun olmasın buradaki problem asıl bu zihniyetin kötülüğü değil midir? Tanrı olmasın diyelim, ee? Birbirimizi aşağılamaya devam mı edeceğiz? Edeceksek bu kötülüğün bizden kaynaklandığını göstermez mi? Eğer etmeyeceksek o zaman bu ortada bir kötülüğün olmadığını göstermez mi?
İnsan ne kadar ikiyüzlü ne kadar sahtekâr! Kendinden kaynaklı olan şeyleri utanmadan bir de yine Tanrı'ya mâl ediyor. Kötü sizsiniz, kötü olan sizin düşünceleriniz Tanrı değil! Eğer siz smalı down sendromlu bir çocuğu sevebilecek kadar merhamete sahip olabilseniz, onların sizden daha güzel yaratıklar olduğunu görebilseniz ortada Tanrı'ya atılacak bir suç göremezsiniz.
Ben cebimde 100 lira olup aç birisi benden para isteyince yok deyip ileride tok olmama rağmen dürümleri gömüp suçu Tanrı'ya atacak kadar merhametli(!) değilim, insanları boyuna, posuna göre ayırıp, bir uzvu değil eksik olanı şekli farklı olanı insandan saymayacak biri olarak tüm bunları suçunu Tanrı'ya atacak kadar iyi(!) bir insan değilim.
Haşa Tanrım Haşa! Sana inanmamak için kendi kötülüğümü sana yığacak değilim.
·
527 görüntüleme
Anladığım kadarıyla kötülüğün örnek olarak da bir burnun biçimini kötü bulmanın öznel bir görüş olduğunu dile getirerek kötülük öznellikse, nesnel olmadığı için kötülük yoktur, diyorsunuz. Peki bunu tüm doğal kötülüklere uygulayabilir miyiz? Mesela deprem, tsunami vesair.
Çoğu kötülük diye nitelendirdiğimiz şeyin kötü olmasının sebebinin bizim bu nitelendirmemiz olduğunu söylüyorum. Yukarıda da örnek verdiğim gibi bir insanın âmâ olmasına kötülük deniliyor. Neden? Bizim gözümüzün görmemesi neden kötü olsun?
Hemen söyleyeyim, biri yolda giderken acaba donumu indirir mi? Biri bana tecavüz eder mi? Para mı çalar mı? Yolda yürürken görmedikleri (!) için bana çarparlar mı? vs. gibi sayabileceğimiz şeylerden ötürü insanlar âmâ olmaya kötü derler. Lakin burada saydığımız her şeyin kötü olmasının sebebi insan kaynaklı.
Eğer biz âmâ insanlara değer versek, yardımcı olsak, onlara kötü değil de iyi gözle baksak ne olurdu? Âmâ olmak kötülük problemine konu olacak kadar kötü sayılmazdı.
Bu örnekteki gibi kötülük problemi içindeki pek çok örnek kesinlikle Tanrı'dan kaynaklı değil bizzat insan kaynaklı. Ve bu bizim varlığa bakışımızdaki bir sıkıntı. Buradan asla şu sonuç çıkarılmamalı, her şeye iyi gözle bakalım. Burada bahsettiğim şey eğer kötü bir şey varsa bunun insan kaynaklı olduğu ve Tanrı'ya mâl edilmeyeceği.
Deprem ve Tsunamiyi ele alalım. Deprem neden kötüdür? Bakalım.
İnsan ölür, kimisi sakat kalır, kimisi evini kaybeder, kimisi işini vs.
Peki insan neden ölmesin ki? İnsan zaten ölür ya öyle ya böyle. Peki sakat kalması? Bir insanın sakat kalması neden dert edilecek bir şey olsun misal yürüyememesi? Hemen yine sayalım;
Kimse ona yardımcı olmadığı gibi köstek olacağı için. Varlığından bile kimsenin haberi olmayıp yüzçevirip umursamaz davranacakları için. Yani sorun yine insanlar, insanlar. Özel bireyler ile dostluk yapıldığı pek çok film seyretmişsinizdir. Peki hangisinde onlara kötülük diye baktınız? Bence hiçbirine. Çünkü etrafındakiler iyiydi ve bu gözümüze batmadı.
Mal kaybına değinmiyorum bile. Milyonları götüren insanların bu insanlara verecek parası yoktu sanırım (!) o yüzden böyle oluyor.
Velhasıl kelam hocam kötü bir şey varsa bu insanın kendisindendir. Kötülüğün varlığı konusunun Tanrı ile ilişkilendirilmesini de oldukça ilginç buluyorum. Hadi ateist olalım, ee o zaman sakat insanlara kötü gözüyle bakmaya devam edeceğiz, yardım etmeyip öldürelim mi? O zaman burada kötü biz değil miyiz? Sakat insanlara iyi gözüyle bakacaksak yardımcı olacaksak eğer peki o zaman kötülük nerededir ve neden bir Tanrıyı olanaksız hâle getirsin? Biz iyi oldukça Tanrı'nın iyiliğini de göreceğiz. Kötü oldukça yalnızca kendi kötülüğümüzü.
"Anladım ki; Allah insanların birbirinden ayrı ayrı değil, tek vücut halinde yaşamalarını istediğinden, herbirine kendi ihtiyaçlarını değil; herbirine, hepsi için gerekli olan şeyleri ilham ediyor. Anladım ki, insanlar kendilerini düşünerek yaşıyor gibi görünse de, hakikatte onları yaşatan tek şey sevgidir. Kim severse Allah’a yaklaşır; Allah da ona yaklaşır. Çünkü O, sevgiyi yaratandır!.." Lev Tolstoy
2 sonraki yanıtı göster
Bu konu ile alakalı 2017 yapımı Wonder filmini izleminizi kesinlikle tavsiye ederim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.