imtihan noktasında bazı insanlarla kendimizi kıyas ediyoruz mesela.. nasıl üzülüyor buna gibisinden. yaşadığı imtihanı küçük görüyoruz. ama o insanın kaldırması çok ağırdır, yükü çoktur ona belki. zahirde bizimki ağır görünse bile bizden daha ağır olabilir yaşadığı..o sebepten herkesin yaşadığı bir derdi muhakkak var küçük ya da büyük. bu da onu sıkıntıya sokar muhakkak. ama nasıl baş ediyor bu önemli. dertlerle baş edemezsek elimize bir iğne batmayı görsün dünya yaşanmaz hâl alır.
sabır, dua, teslimiyet daha nicesi gerek..
·
229 görüntüleme
bazen dünyanın tek dertlisi bizmiş gibi hissediyoruz.. herkes tutunacak bir dal bulmuş, yolunu çizmiş de biz yapayalnız kalmışız gibi. hele şu sosyal medyanın bu denli hayatımızın içine girdiği zamanda iyice yetersizlik hissi sarıverdi her birimizi. elimizdeki çoğu şeyi nimet olarak görmediğimizden belki de bu doyumsuzluğumuz, mutlu olamayışlarımız..
şunu anladım ki her şey insanın kendisinde, hayata bakışında bitiyor.. musibetler hiçbir zaman bitmeyecek. gönderilişimizdeki gâye bu.
ama insan aza kanaat etmeyi, şükredilecek şeyler bulmayı bilmiyorsa en iyi yerlerde olsa hayat kendine zindân olur. kanaat etmek, sabır göstermek razı olmak başına gelene.. insanı en çok zorlayan şeylerden. ama Allah yardımını öyle gönderiyor ki. bazı insanların hayatına bakınca neden dertlerinden çatlamıyor sanıyorsunuz.. o teslimiyeti gösterince kuş gibi oluyor insan. ah bi başarabilsek..
Acımızla dahi kibir yapabiliyoruz. Ne korkunç. Halbuki kar dağına göredir.
öyle maalesef.. aslında dertlerimizden büyüğüz fakat nasıl baş edeceğimizi bilmiyoruz altında kalıyoruz.
2 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.