William Crimsworth, roman boyunca hayatının bazı kısımlarını ayrıntılı bazı kısımlarını yüzeysel olarak ama çoğunlukla dolambaçlı cümleler kullanarak anlatıyor ancak belli bir süre okuyunca cümleleri anlamak kolaylaşıyor. Ayrıca karakterimizin hayat felsefesi haline getirdiği bir nokta da karşısındakinin ruh hali, karakteri ve zeka seviyesi hakkında yargıya varmak. Kibirli demek istiyorum ama hayır, öyle olmadığını düşüncelerinden biliyorum. Kendini objektif bir şekilde insanlarla karşılaştırıp kendi aleyhine sonuçlara varabiliyor. Her açıdan farklı bir karakter olan William, abisinin ona karşı eziyetvari tavırlarından usanıp istifa ederek İngiltere'den Brüksel'e taşınıyor ve orada öğretmenliğe ama oranın dilinde "profesör"lüğe başlıyor. Hükmedici insanların arasındaki yaşamından sonra çalıştığı bu kurumda kendisine karşı çok kibar olan kimselerle yakınlaştığı gibi onların diğer yüzlerini de tesadüf eseri öğreniyor. Matmazel Reuter'a kapılmaması çok talihli bir olay ki bence ondan da bu beklenirdi. Evet kitapta aşk var ancak kesinlikle aşk romanı denemez hatta William Crimsworth her şeyde olduğu gibi aşkta da aklı ve gözlemi fazlaca ön planda tutuyor ki bu da bazen duygulardan değil de bilimsel değeri olan teorilerden bahsediyormuş izlenimi veriyor. Alpler'den gelen peri Matmazel Frances Henri, azmiyle ve iradesiyle en dengeli karakter. Jane Eyre'deki gibi flörtleşmek yerine birbirini iğnelemeyi tercih eden bir çift daha.

ProfesörCharlotte Brontë · İş Bankası Kültür Yayınları · 2020690 okunma

·

82 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Semra