İSİMSİZ ŞİİRLER XXV
"Bu insanlar arasında kalbim, sık bir ormanda dolaşan kelebek gibi, ne tarafa uçsa ağaçlara çarpıyor."
Nurettin Topçu
*
Kalbim amazonlarda bir kelebek misâli,
Serâb gören bir susuz çöllerdeki düşlerim.
Bir günlük bir rüyâmın görülmemis emsâli,
Destanlar doğururdu oysa hep gülüşlerim.
Arşa uzanan dallar, kırık dökük çiçekler,
Hangi ressam resmeder böyle bir tenâkuzu?
Göklerin ötesine nasıl da gidecekler,
Bulacak mı kökünden kesilenler sonsuzu?!
Yalın bir yalnızlığın korkunç kalabalığı,
Yakınlığın sustuğu dehşet veren çığlıklar.
Bir âsâ dostum olsa unutsam uzaklığı,
Hatırlatıp güldürse ne olur hıçkırıklar?!
Bir günde bin kere ölüm nedir anladım,
Neden insan bir ömür bir kez olsun inlemez?
Bir mumum alevinde yana yana ağladım,
Ne diye bir kerecik orman beni dinlemez?!
126 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.