Gönderi

Mesut Bir Tesadüfe Beşinci Mektup 18 ekim 1996 “Hatırla elini tuttuğum ilk anı. Hiç görmediğim bir okyanus susmuştu saçlarında. Yanaklarında dingin bir uğultu, dalgın bir akşam vardı bakışlarında.. Zamanın ipi koptu. İnsan hep aynı yerde yanlış yapar. Durup bir sabaha bakarsın, avuçlarında bir elin anısı. Unutmanın bile bir adı
·
49 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.