Öncelikle şunu belirtmek isterim ki daha önce hiç şiir kitabı okumadım. Bu kitap okuduğum ilk şiir kitabı oldu. Fakat şundan eminim ki son olmayacak. Nazım Hikmet'tin söylemiş olduğu sözleri, yazmış olduğu şiirlerinden alıntıları çok gördüm ve hepsi o kadar içime işliyordu ki artık bir kitabını alıp okumanın vakti geldi dedim. Iyikide almışım ve okumuşum. Bazı dizelerinde kendimden parçalar buldum. Bazı dizelerinde ise ülkemden parçalar buldum ve ne yazık ki bazı konularda ülkemin hiç mi hiç değişmediğini gördüm.
Hani Türk köylüsü için şöyle bir dize yazmışsın ya:
"Topraktan öğrenip
Kitapsız bilendir,..." diye. Tarih 23 Eylül 1945 olmasa bile onlar hala topraktan öğrenip kitapsız biliyorlar. Yani anlayacağın Nazım baba sen gittin gideli buralarda hiçbir şey değişmedi.
"Henüz vakit varken, gülüm,
Paris yanıp yıkılmadan,..."
Fakat artık vakit yok Nazım baba. Paris ister yansın ister yıkılsın kimin umrunda..
