Nevzat Tarhan'ın okuduğum ilk kitabıydı. Bertrand Russell'in "Mutlu Olma Sanatı" isimli eserine benzettim ben bu kitabı. Herkes tarafından okunabilecek bir eser kaleme alınmış. Neredeyse bir sohbet havasında diyebilirim. Anlattıklarını sürekli olarak örneklendirmelerle, hikayelerle desteklemiş. Bu anlamda bir Freud, Jung, Janet gibi bilimsel bir dile sahip değil. Psikoloji öğrenimi görenler ya da psikoloji temeli olanlar için yeterli gelmeyecektir. Yalnızca psikolojik değil, felsefik ögeler de bulunduruyor içinde. Hayatın anlamı, varlık amacı gibi insanın ayırıcı özelliklerinden yola çıkarak insanların duyguları ele almış Tarhan.
Eser duyguların fiziksel yerleşimini göstererek başlamış işe. Daha sonrasında olumlu ve olumsuz duygular olarak ikiye ayırıp teker teker ancak kısa kısa tanımlama ve örneklendirmelerle okuyucuya yansıtmış. Nevzat Tarhan'ın kendi öğretilerinden, düşüncelerinden izler taşısa bile bunu genişlettiği bir eser olarak görülemez. Ancak kesinlikle vakit kaybı olarak görülecek bir kitap değil. Bazı küçük vuruşlarla kitabı ilgi çekici kılmayı başarmış. Genel olarak beğendiğim bir eser oldu.