Genç sanatçı, gözüne düşen uzun saçlarının ardından seyircisine baktı; nutku tutulmuştu. Ona, hayranlıkla bakan insan yüzlerinin sonu gözükmüyordu. Karşısında, işini gücünü bırakıp onu dinlemek için alanı dolduran beş yüz bin kişi vardı. Kafasını kaldırdı, elini gitarına attı ve mikrofona yaklaştı. Bundan sonrası, sevginin hiçbir dili olmadığını kanıtlayan bir şölendi. O gün, Diyarbakır’daki konser alanında, o beş yüz bin kişi tek ses olmuş, hiç bilmedikleri bir kültür ve dildeki şarkıya eşlik ederek gökyüzünü inletiyordu: Didou Nana! O genç sanatçının, Kazım Koyuncu’nun orada yaptığı şey, herkesi sevgi parantezinde toplamaktı. Kazım Koyuncu sevgiyi büyütmüş- tü; üç beş kişilik değil, bütün dünyanın bütün topraklarını kapsayan bir sevgiyi. Şarkılarda buluşan bir sevgi krallığı düşlemiş, “Bütün şarkılar, dünyadaki tüm insanlarındır,” diyerek duyguların hiçbir dili olmadığını, şarkılarıyla kurduğu o sevgi krallığında ilan etmişti. O bir müzisyendi, Karadenizliydi ama hepsinin ötesinde, bir devrim- ciydi. Sahneden ve müzikten yansıyan bir ışığın, bütün dünyayı ay- dınlatacağına inanıyordu. İnandığı gibi de yaptı. Müziğiyle yaktığı ışık; kuzeyden güneye, doğudan batıya herkesi el ele tutuşturdu. Bir şarkısında “Hiçbir yerdeyim,” diyordu ama aksine, her yerdeydi. O, sadece Karadeniz’in değil, her yerin şair ceketli çocuğuydu. Çün- kü onun yaptığı, devrimin ta kendisiydi.

Masa Dergisi - Sayı 56 (Kasım 2021)Masa Dergisi · Masa Dergisi Yayınları · 2021137 okunma

·

96 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

red john