Gönderi
Herkese merhaba,
Bir seri katil ile empati kurmak ne hissettiriyor? Bu kitapta tam olarak onu yaşıyorsunuz. Anlatmak istediği şeyin çok anlamlı olduğunu düşünüyorum. Dostoyevski'nin Suç ve Ceza isimli eserinde de aynı şeyi hissetmiştim. Bir komutan bir savaşta binlerce kişinin ölümüne sebebiyet verirken madalyalar ile bu durum kutlanırken sivil bir bireyin bir diğer bireyi katletmesi ise bazen ülke çapında bazen de dünya çapında infiale yol açıyor.
Başkarakter Gim çok dürüst. Çıkarımları oldukça çarpıcı buldum ben. Friedrich Nietzsche'den bolca alıntı var kitapta. Yazar öyle cümleler kurmuş ki durup durup düşündüm okurken. Sonlara doğru giderken bazı yerlerde oidipus kompleksi ile bağdaştıran yanlar gördüm. Alt metni zengin bir kitap. Ülkemizde yayımlanan Şahsiyet dizisini de hatırlattı bana bu kitap.
25 yıldır cinayet işlememiş bir seri katilsiniz ve 70li yaşlarınızda Alzheimer hastalığına yakalanınca anılar ve anlar birbirine giriyor. Onun anılarına sahip çıkmaya çalışışı, mücedelesi, kendi aydınlanmalarını yaşaması ve "Utanç ve Vicdan" konusunu böyle işlemesi kitabı bende okunur kıldı. Onunda dediği gibi;
“Ölüm denen şey, yaşam denen bu bayağı ve ehemmiyetsiz içki sofrasını unutmak için kafaya dikilen bir kadeh içkiydi belki de.”
"Francis Tamsin şöyle der," Hepimiz başkalarının sıkıntısı icinde doğduk, kendi sıkıntımız içinde ölüyoruz.""
"İnsan zaman denen parmaklıkların arkasına kapatılmış bir suçlu."
"Dönüp baktığımda anlıyorum ki, insan denen varlıkla muhatap olduğum işler en yorucu olanlarıydı."
·
84 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.