Bir akşamüstü penceremden bakıyordum ağır ağır yollara inen karanlığa. Sana benzeyen biri geçti evin önünden. Kalbim başladı hızlı hızlı çarpmaya;
Sen değildin o geçen..
Bir gece yatağımdan sıçrayarak uyanıverdim sessiz geceye. Bir rüyanın parçasıydı gözlerimi açan, ve karanlıklar içindeydi odam;
Sen değildin rüyamda olan..
Olur olmadık zamanlarda gözlerim kavuştu sebepsiz ağlamaya. Artık seni düşündüğümden beri bıraktım kendimi aşk içinde yalnızca yaşamaya;
Sen değildin bunu bilen..
Bir kitap okuyordum dalgın, içinde insanlar seviyor ya da ölüyorlardı. Genç bir kızı öldürdüler romanda. Korktum, bütün benliğimle ağlamaya başladım;
Sen değildin o ölen..
Her an aklımdaydın sen. Baktığım yerde, gördüğüm rüyada, okuduğum romanda, olur olmadık zamanlarda. Her an aklımdaydıin sen;
Hiç gelmedim aklına ben...