Amazonda ve Goodreads'de yılın kitabı seçilen bu otobiyografik kitabı çok beğendim, övgüleri hak ediyor. Paul Kalanithi 36 yaşında akciğer kanserinden vefat eden bir bilim insanı. O yaşına kadar bir çok hayat kurtaran doktor, bir gün kendisi ölümle yüz yüze geliyor. Aslında bizim için soyut kavramlar olan ölümün/doğumun yazarın doktorluk hayatında nasıl somutlaştığını okuyoruz. Kitabı uzun bir sürede(17 günde) okudum ama iyi ki de öyle yapmışım diyorum. Çünkü bir cümle okuyordum sonra düşünmeye ve empati yapmaya başlıyordum. Bir çırpıda okunacak kitaplardan değildi benim için.Çünkü konusu hayat ve ölüm.. yani uzun uzun düşünülecek paragraflar vardı. Ayrıca anlatım dilini de sevdim(bazen tıbbi terimler sizi yorsa da) Yazar hem doktor hem edebiyat aşığı. Yazmak son zamanlarında bir rahatlama eylemi olmuş onun için ama maalesef son sayfalarını eşi Lucy tamamlayabilmiş ve şöyle bir anı paylaşıyor Lucy ; "Ölmeden birkaç hafta önce yatağımızda yatarken 'Başım böyle göğsünün üstündeyken rahat nefes alabiliyor musun?' diye sorduğumda, Paul bana, 'Nefes almanın başka bir yolunu bilmiyorum ki' diye yanıt vermişti" Herkesin bu kısacık ama başarı ve sevgi dolu hayatı okumasını isterim. Tavsiyemdir

Son Nefes Havaya KarışmadanPaul Kalanithi · Altın Kitaplar · 20162,025 okunma

·

17 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Şeyma