Oldukça ilginç bir Kafka seçkisiydi. Kitap 28 öyküden oluşuyor gibi olsa da buradaki öykülerden bazıları da Kafka’nın belli konular hakkında düşüncelerini içeren denemeleri gibiydi. Yani sadece bir öykü kitabı olarak değerlendirmek yanlış olur diye düşünüyorum. Kitabın sevdiğim yönlerden biri öykülerin birbirinden çok farklı olmasıydı. Bir tutarlılık yoktu öyküler arasında ama bu olumsuzluğun aksine kitaba belirsizliğin verdiği cezbedici bir hava katmıştı. Kimi öyküler soyut bir anlatıma sahipti. Haliyle her okuyucuda farklı duygular uyandırabilecek bir yapıya sahipti. Bazı öyküler ise son derece absürttü. Ama bu absürtlükler de bir parça gerçek hayata tutunduğu için okurken insana tezat duygular yaşatıyordu. Duyguları bu kadar yoğun şekilde kullanıp bunu okuyucuya yansıtmak kolay bir şey olmasa gerek. Okurken hayran olmamak elde değildi. Öykülerin ortak bir özelliği vardı ama. Bu da hemen hemen hepsinin tam olarak sonuçlanamamasıydı. Bence bu da Kafka’nın bilinçli bir şekilde yaptığı bir şeydi. Kafka daha çok öykülerin ucunu açık bırakarak onları sonsuz olasılıklara açmak istemiş diye düşünüyorum ben. Nihayetinde Kafka dediğimiz yazar hiçbir zaman olayları tek bir açıdan değerlendiren ve ona göre sunan biri olmadı. Her zaman olduğundan daha derin bir şekilde işledi aksine. Bu kitaptaki öykülerde de bunu fazlasıyla hissediyor insan zaten.

Şarkıcı Josefine ya da Fare UlusuFranz Kafka · Say Yayınları · 200293 okunma

·

1.736 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Alper