Bu paylaşımı okurken aklıma bir pasaj geldi. Görüp göremeyen ile gören ama görmediğini kabul eden kişiyi anlatan şu müthiş mantık: Hem kabul etmemek başkadır, inkâr etmek başkadır. Adem-i kabul bir lâkaydlıktır, bir göz kapamaktır ve cahilane bir hükümsüzlüktür. Bu surette çok muhal şeyler onun içinde gizlenebilir. Onun aklı onlarla uğraşmaz. Amma inkâr ise; o adem-i kabul değil, belki o kabul-ü ademdir. Bir hükümdür.
Sözler - 188