Fontlar arabalara benzer;sadece en güzel ya da çirkin olanı,en gülünç ya da en şık olanı fark ederiz.Çoğu dikkatimizi bile çekmez.Bazı fontları neden sevmiyoruz ya da güvenemiyoruz;pek çok nedeni olabilir… Şeklinde bir alıntısı ile incelememe başlamak isterim… Kitap bize az çok fontların da bir hikayesi olabileceğinden bahsediyor.Hepsinin belli bir ruh hali var :D Ikeanın meşhur Futurası,Metro İstasyonlarının vazgeçilmezi Johnston Sans,Doves’in Hammetsmith köprüsüne gömülüşü,yıldızı bir anda parlayan Comic Sans,bir halkın otorite ve geleneklerini yansıtan Baskerville,korku dolu afişlerin vazgeçilmezi Trajan,ciddi ve katı bir yapıya sahip Gill Sans,yeraltı fontlarının tanıdık yüzü New York’un Helvetica’ya teslim oluşu ve dünyaca ünlü,her yerde net bir şekilde görebileceğiniz Helvetica… Tasarımlarım için ufkumu açtı,çok akıcı bir dille yazıldığını düşünmüyorum ama benim için okuması çok da zor olmadı :D Yavaş yavaş ve not alınarak okunması gereken klasik görsel iletişim tasarımı,grafik tasarımı vs.bölümlerini okuyan ya da o tip işlerle yakından ilgilenenlerin genel tavsiyesi üzerine alınan bir kitap :,) O yüzden tanınırlığının daha çok tasarımcılar içinde olduğunu düşünüyorum :D Benim ilgimi daha çok Ikea’nın Futuradan Verdana’ya geçişi ile ilgili olan kısım ile Dove fontunun Hammersmith köprüsünde yok oluşu çekti.7/10 akıcı olamamasından dolayı kırdım :,))

Tam Benim TipimSimon Garfield · Domingo Yayınevi · 2012162 okunma

·

99 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nazlı Göksenin Kalender