Yürüyen cesetlerden ibaret bu koca şehir. Kalplerinde sevgi yoksunluğu, kurumuş bir dal gibi dolaşıyorlar ve farkında değiller. Yağmur da yetmiyor onların kuruluğunu gidermeye,öyle donmuşlar ki asık yüzlerinden hiçbir duygu ihtimali okunmuyor. Ağlayan insan canlıdır, yaşıyordur hâlâ.Çünkü hissediyordur, seviyordur ,özlem duyuyordur. Duygudur insanı yaşatan, ruhun hatırlatan .Yoksa gerisi kurumuş bir beden...
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.