“Canım, atam və anam. Məndən sarı darıxmayın. İnşallah, cənnətdə görüşəcəyik. Mənim üçün bol-bol dua edin. Vətənin dar günündə artıq ürəyim dözmür. Allaha xatir bunu etməliyəm. Ən azından ürəyim sərinlik tapar. Şəhid olanadək bu şərəfsizlərin üzərinə gedəcəyəm. Şəhid olsam – ağlamayın. Əksinə, sevinin ki, o mərtəbəyə yüksəldim. Allaha ibadətlərinizi dəqiq yerinə yetirin. Çoxlu sədəqə verin. Seyid nəvəsi olaraq bunu etməliyəm. Allah böyükdür. Vətən sağ olsun. Oğlunuz Mübariz. Haqqınızı halal edin”.
İnsan bile-bile ölüme gittiyi ile qurur hissini nasıl yaşar?! Yüreyi Vatan intikamı ile yanan, küçük yaşlarından Vatan! diyen bir insan yaşar. Vatan için doğulmuş bir insan yaşar. Bazen kalbimiz bir hasretle öyle bir çarpar ki, sözlerle ifade edilemez bir şey olur.
Mübariz biliyordu dönmeyeceğini. Annesine mektubunda cennetde görüşeceğini mektubunda yazmış. Cennet anaların ayakları altındadır. Annesini bir daha görmeyecek hasreti ile yanıyordu, lakin bir tesellisi cennetde görüşmekdi. Vatan hasreti yüreyini dağlıyordu.
Mübariz adı gibi mübariz bir insandı. O, bizim sonsuza kadar kalbimizdedir. İnsanlığa örnek bir İNSANDIR.
MÜBARİZ İBRAHİMOV BİZ İNSANLARIN QÜRUR MƏNBƏYİSƏN!!!!!
