Yuxum ərşə çəkilib
görmədiyim gündən səni.
Gözümün yaşı kəsmir
Sənə gəlməyəndən bəri.
Canım param-parça, ruhum pərişan,
Diriykən ölüyəm
Sənsiz, Qarabağ!
Mənim yaralı atam,
Mənim bəlalı anam,
Qarabağ!
Türk torpağı, türk yurdu,
Gözlərimi yaş yudu.
Sənsiz niyə yaşayım?!
Sənsiz necə yaşayım,
Qarabağ?!.
Düşmən tapdağında qoymarıq səni,
Kafir caynağında qoymarıq səni,
Həsrətin qoynunda qoymarıq səni,
Müqəddəs and yerim, ruhum, Qarabağ!
Sənsiz qala bilmirəm!
Sənsiz ola bilmirəm!
Sənsiz ölə də bilmərəm
Ölsəm, qibləm Qarabağ!

Yetər, Dünya!
Bir gör, artıq:
Günahlını;
günahsızı,
Qantökəni,
axan qanı;
əsir olan cocuqları,
girov qalan anaları;
Viran olan yuvaları, xanaları...
Yetər, Dünya!
Bir duy, artıq:
Öz yurduna həsrət qalan milyonların
Ərşə qalxan naləsini...
Yetər, Dünya!
Bir gör, artıq:
O günahsız qadınların, cocuqların
Axıdılan pak qanını.
Köçkünlüyə məhkum olmuş milyonların,
Boynubükük cocuqların
Gözlərini,
o gözlərin kədərini,
Dillənməyən Ürəklərin çağrısını,
ağrısını.
Yetər, Dünya!
Bir gör artıq
Əsir, girov qadınlara, körpələrə
O edilən zülmləri
Duy, onların fəryadını, harayını!
Yetər, Dünya!
Bir gör artıq
“Vətən, Vətən!” – deyə-deyə
Bu dünyayla vidalaşan
Qocaların gözyaşını…
Yetər, Dünya!
Anla artıq
“Bircə dəfə öz evimi görə bilsəm
Öz evimdə ölə bilsəm;
əzizimin məzarına üz-gözümü sürtə bilsəm”
deyənlərin
həsrətini, ağrısını-acısını...
Yetər, Dünya!
Bir gün artıq
O günahsız qadınların, cocuqların,
Köçkün olan, qaçqın olan yüz minlərin,
öz evinə gedəmməyən insanların
Boynubükük arzuları çarpar səni..!
Yetər, Dünya!
Dünya gərək dada yetsin!
Qaçqınların hay-harayı
Hər doğmaya, yada yetsin. -
Varsa əgər bu dünyada –
ən adil insana yetsin!..
Yetər, Dünya!
Bir gör artıq
Zülm eyləyən zülümkarı...
Bu dövrdə, bu zamanda
Ölüm saçan ölümkarı...
Bir gör, artıq!
Bir duy, artıq!
Anla, artıq!
Yetər, artıq,
Artıq yetər!
Eşit, Dünya!
Yüzminlərin nərəsini -
“Haqq!” bağıran haqq səsini!
Yetər, Dünya!
Bir gün artıq
O günahsız qadınların, cocuqların,
Köçkün olan, qaçqın olan yüz minlərin,
öz evinə gedəmməyən insanların
Boynubükük arzuları çarpar səni!..

Qarabağ düşmən əllərdə!
Duysun düşmən, bilsin hamı -
Qalmayacaq bu ah yerdə,
Qalmayacaq bu qan yerdə!
Qarabağım yad əllərdə!
Qarabağım düşmən əlində!
Dönəcəyik evimizə,
Dönəcəyik yurdumuza...
Sökəcəyik biz bu yolda
Qarşımızda hər nə varsa,
Dönəcəyik Qarabağa!
Qarabağım,
Anam mənim, canım mənim,
Balam mənim, yarım mənim,
Duyurmusan bu səsləri;
Milyonlarla övladının
Yer üzünün hər yanından
Sən
Qarabağ nərəsini, haqq səsini!?
Harda olsaq fərqi yoxdur,
Qibləmizsən, xan Qarabağ!
Harda olsaq fərqi yoxdur,
Səninləyik, can Qarabağ!
Sən canımız, sən qanımız,
Sən ən qutsal amalımız,
Sən ən böyük sevdamızsan,
can Qarabağ!

Qarabağım!
Güneyliyik, Quzeyliyik,
Təbrizdənik, Bakıdanıq ,
Borçalıdan, Dərbənddənik,
Anadolu, Kərkükdənik!
Türküstandan, Altaydanıq –
Fərqi yoxdur biz hardanıq
Fərqi yoxdur biz hardayıq
Uzaqdayıq, yaxındayıq –
Biz hamımız üzümüzü sənə tutduq!
Biz hamımız sözümüzü sənə tutduq;
Sözümüzdə səni tutduq!
Fərqi yoxdur biz hardanıq
Fərqi yoxdur biz hardayıq
Uzaqdayıq, yaxındayıq –
Biz hamımız sənin üçün Qarabağlıyıq!
Qarabağım!
Heç qalarmı qisas yerdə?! –
Qalmayacaq bu ah yerdə!
Qalmayacaq bu qan yerdə!
Qarabağım yad əllərdə!
Qarabağım düşmən əldə!
Öləcəyik sənin üçün,
Qarabağım!
Qanımızdır sənə fəda, Qarabağım!
Öləcəyik sənin üçün,
Qarabağım!
Canımızıdr səna fəda, Qarabağım!
Qəm yeməynən,
keçəcəkdir acı günlər.
Qəm yeməynən,
Bitəcək xarıbülbüllər,
Ötəcək sarı bülbüllər!
...
Əyan olsun qoy, hamıya,
Bəyan olsun qoy, hamıya,
Qoy, and olsun Xocalıya!
Sənsiz bizə haram olsun
bu gen dünya!
Dönəcəyik, sənə bir gün,
QARABAĞIM!
QARAM, AĞIM!

Ruhuma Vətənsən, gözümə torpağ!
Gözəl Qarabağ!
Xar tutmuş gülümsən,
xarıbülbülüm,
Səndədir,
sənlədir
sanım, Qarabağ!
canım Qarabağ!
Mənim qibləm Qarabağ!
Qibləm qara bağlıdır...
Mənim ruhum Qarabağ!
Ruhum Qarabağlıdır!
Qaram, ağım!
Qara ağım!
Ay Qarabağ!
Eşqim mənim!
Taleyimdə
ən silinməz nəqşim mənim!
Düşünən türk səni deyir, səni anır.
Ürəksizə yaxın uzaq,
Ürəkliyə uzaq yaxın!
Sevgimizi göndəririk axın-axın
sənin üçün,
Qarabağım!
Qaram, ağım!
Qara ağım!

“Canım, atam və anam. Məndən sarı darıxmayın. İnşallah, cənnətdə görüşəcəyik. Mənim üçün bol-bol dua edin. Vətənin dar günündə artıq ürəyim dözmür. Allaha xatir bunu etməliyəm. Ən azından ürəyim sərinlik tapar. Şəhid olanadək bu şərəfsizlərin üzərinə gedəcəyəm. Şəhid olsam – ağlamayın. Əksinə, sevinin ki, o mərtəbəyə yüksəldim. Allaha ibadətlərinizi dəqiq yerinə yetirin. Çoxlu sədəqə verin. Seyid nəvəsi olaraq bunu etməliyəm. Allah böyükdür. Vətən sağ olsun. Oğlunuz Mübariz. Haqqınızı halal edin”.
İnsan bile-bile ölüme gittiyi ile qurur hissini nasıl yaşar?! Yüreyi Vatan intikamı ile yanan, küçük yaşlarından Vatan! diyen bir insan yaşar. Vatan için doğulmuş bir insan yaşar. Bazen kalbimiz bir hasretle öyle bir çarpar ki, sözlerle ifade edilemez bir şey olur.
Mübariz biliyordu dönmeyeceğini. Annesine mektubunda cennetde görüşeceğini mektubunda yazmış. Cennet anaların ayakları altındadır. Annesini bir daha görmeyecek hasreti ile yanıyordu, lakin bir tesellisi cennetde görüşmekdi. Vatan hasreti yüreyini dağlıyordu.
Mübariz adı gibi mübariz bir insandı. O, bizim sonsuza kadar kalbimizdedir. İnsanlığa örnek bir İNSANDIR.
MÜBARİZ İBRAHİMOV BİZ İNSANLARIN QÜRUR MƏNBƏYİSƏN!!!!!

Çoxları bilmirki Xocalı nədir?
O böyük qırğını törədən kimdir?
Xocalı fikrimdə acı bir andı,
Xocalı bir zaman qan ağlayırdı.
Qırğını unutmaq,insanlıqdanmı?
Bu acı anları anlayırıqmı?
Xocalı şəhidlik fəlsəfəsiydi,
Xocalı bir zaman qan ağlayırdı.
Şəhidlər qanına boyandı torpaq,
Xocalı düzündə ağladı gül,bağ
Qar elə yağırdı,borandı,qardı
Xocalı bir zaman qan ağlayırdı…!