Pablo Neruda İspanyol şiirine olan sevgim kesinlikle. Lisede aldığım İspanyolca eğitim sonraki hayatım boyunca hep İspanyol diline olan ilgimin devam etmesine sebep oldu. Üzerinden yıllar geçtikten sonra hatırladığım sadece bir kaç cümle ve kelime dışında uzak olduğum dil, yine de şiirine ve edebiyatına olan hayranlığımı alıp götürmedi hafızamdan. İspanyol dilinin ve edebiyatının
José Saramago gibi - Saramago her ne kadar Portekizli Marquez Kolombiyalı olsa da ikisini de aynı kültür altında değerlendirmek çok buyum bir yanlış olmayacağını düşünüyorum.- İspanya Portekiz ve güney Amerika kendi coğrafyalarında aynı dili konuşan birbirinden tamamen farklı kültürler yaratmışlar.
Pablo Neruda şiirinin en saf halinden uzakta bir anlatı olarak zor bir dil ve çevirilerinden orijinal şiirinin hazzını almak ne kadar imkansız olsa da okuması çok zevkli bir şair. Şili'ye duyduğu olağanüstü sevgi şiirlerini vatan sevgisi ekseninde döndürüyor.
Pablo Neruda'nın işçiler ve babasının öyküsünden işçilere olan yakınlığı da bu şiirlerine yansıyor. Şiirlerinde her dize de farklı bir coğrafyanın tadına bakıyor. Her anında farklı bir hayatın kapısının açıyorsunuz...
Filiz vermek için, karanlıkta.
Tohumu, tez örter ölüm,
Tez örter şehit...
