Yeşilçam'ın unutulmaz isimlerinin hatıralarını,acılarını,yalnız bırakılmışlıklarını okumak o kadar keyifli ve bir o kadar da hüzünlüydü ki anlatamam. Sanki 1990'larda çocukluğuma gitmişim de akşam bir Kemal Sunal,Münir Özkul filmi izlemişim de sobadan tavana yansıyan ışıkta hayaller kurarak uykuya dalmış gibi hissettim. Türkiye'nin yaşayan hafızası Nebil Özgentürk çok güzel bir esere imza atmış.
Teşekkürler...
