Beni bozan aslında 1968'de Akademi salonunda büyük bir Dada sergisi görmemdi. Duchamp'la ilk kez karşılaşmıştım, Kurt Schwitters'in kolajlarını görmüştüm... O günden sonra pek iflah olmadım. Sanatın kendisi, sanat diye öğrendiğimiz ve bildiğimiz kavramlar, şeyler sorgulanmaya başladı. Kolajlar yapıyordum, sonra kolajın yeni sanat oluşumlarının temeli olduğu kanısına varmıştım ve kendime bu metodun sanatın gerçeklikle ilgili temel sorunsalına çözüm getirmek için avangard ya da yıkıcı sanatçılar tarafından bir alternatif olarak yeğlendiği sonucuna varmıştım.
Sayfa 83 - Canan Beykal
·
100 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.