Bir tutam ot
Çanakkale’ye kimler gelmemiş ve kimler, nelerini orada bırakmamıştı ki? Fransızlar, Çanakkale’de ağır kayıp verenlerdendi. Bilhassa Kirte Muharebeleri’nde, artık geri dönüşü olmayan bataklığa saplandıklarını iyiden iyiye anlamışlardı. Bu muharebe esnasında sağ kolunu kaybeden Fransız subayı, hatırasını şöyle anlatıyor:
“Biz Fransızlar, Türkler gibi mert bir milletle savaştığımız için övünebiliriz. Şiddetli bir süngü harbinden sonra, savaş sahasını dolaşırken bir Türk askerinin, kendi gömleğini yırtarak Fransız askerinin yarasını sardığını gördüm. Tercümanım vasıtasıyla sordum:
“Niçin öldürmek istediğin askere yardım ediyorsun?”
Mecalsiz asker şu cevabı verdi:
“Bu asker yaralanınca, cebinden yaşlı bir kadın resmi çıkardı. Herhalde resimdeki annesi olacaktı. Benim ise kimsem yok, o kurtulsun, evine dönsün istedim.”
Bu asil davranış karşısında gözyaşlarımı tutamadım. Bu sırada emir subayım, Türk askerinin yakasını açtığında, gördüğüm manzara karşısında yanaklarımdan sızan gözyaşlarımın donduğunu hissettim. Çünkü Türk askerinin göğsünde, bizim askerden daha ağır bir süngü yarası vardı ve bu yaraya bir tutam ot basmıştı. Az sonra ikisi de öldüler.”
··
159 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.