Hz. Adem: İlk İnsan ve İlk Peygamber
Yüce Allah meleklerine kuru bir çamurdan ve şekillenmiş bir balçıktan (Hicr, 15/28) yeryüzünde bir halife yaratacağım (Bakara, 2/30); Onu düzenleyip içine ruhumdan üflediğim zaman, onun için saygıyla eğilin (Hicr, 15/29) demişti.
Melekler Yüce Allah'tan duyduklarının karşısında şaşırmışlardı. Kendileri her an ve her yerde Allah'a kulluk ediyor, O'na secde ve dua ediyorlardı. İnsanın yaratılmasının hikmetini anlayamamışlardı. Bundan ötürü Yüce Allah'a:
Ey Rabbimiz! Yeryüzünde bozgunculuk yapacak, kanlar akıtacak birini mi yaratacaksın. Oysa biz seni överek yüceltiyor ve seni takdis (kutsuyoruz) ediyoruz." dediler.
Yüce Allah ise meleklere: "Ben sizin bilmediğinizi bilirim.” (Bakara, 2/30) dedi. Yüce Allah'ın bu sözü önemli bir sırrı içinde barındırıyordu. O halde insanın, yani Adem'in yaratılmasının özel bir sebebi ve de o ana kadar var olan şeylerden farklı bir tarafı olmalıydı. Allah Teálå Adem'e akıl ve irade gücü vermiş ve yeryüzünde her ne varsa hepsinin ismini ve ne işe yaratıldıklarını Adem'e öğretmişti (Bakara, 2/31). Adem aklını ve iradesini kullanarak bu öğrendikleriyle hayatini mutlu ve güzel bir şekilde yaşayabilir, kendisini yaratan Rabbine karşı kulluk görevlerini yerine getirebilirdi.
Yüce Allah, Adem'e isimlerini öğrettiği varlıkları meleklere gösterip, “Hadi bakalım bu varlıkların isimlerini bana söyleyin.” dedi. Ancak melekler bu varlıkların ne isimlerini ne özelliklerini biliyorlardı. İşte o an melekler yanlış yaptıklarını anladılar ve Allah'a:
“Rabbimiz! Sen yüceler yücesisin. Bizler, senin bize öğrettiklerin dışında bir şey bilmeyiz, bilen de sensin, hikmet sahibi olan da sensin.” dediler."
Sayfa 204Kitabı okudu
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.