Biliyorum ki ayrılık gözden uzak olmak demekti . Gözden uzak olunca insan çok sevdiği de olsa unutuyordu. Asla hiçbir şey , hicbjr sevgi ilk günkü gibi kalmıyordu. Kavuşmak varsa hasret , sevgiyi pekistiriyordu. Kuş yuvadan uçunca gönülde peşinden koşuyordu. Başka mekanlara gönüllere yeni bagliliklar oluşuyordu. Geride kalanlar ise tozlu raflarda unutulan kitaplar gibi tozlanıyordu. Sadece akla gelince güzel bir hatıra bırakıp insanı gülümsetiyor, daha derin baglarda kalbe kadar gidiyor gözyaşı döktürüyordu. Vuslatı olsa da inssn eski yaşadıklarını bulamıyordu. Çünkü insan değişiyor , unutuyor, farklı farklı düşünce aleminde kendini kaybediyordu.
Sayfa 104Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.