Coriolanus, Shakespeare'in Roma üzerine yazığı 4 tragedyasından birisi! 4 Roma tragedyasını da okudum. 4 ü de birbirinden güzeldi. Hepsinin ana teması farklıydı. Bazısı intikam, bazısı güç, bazısı ise kibir barındırıyordu. Her oyun bir şeyler anlatmak istiyordu. İngiltere Ortaçağ'ında verdiği öğütler günümüzde de harfiyen geçerliydi. İşte bu yüzden o Shakespeare'di. Benim Shakespeare'i en çok sevme nedenlerimden birisi de şairane bir dil ile hayat üzerine isabetli yorumları. Asırlar geçse de eskimeyen oyunları ve sözleri, onu biraz farklı kılacak elbette. Julius Caesar kadar, Antonio ve Kleopatra kadar önemli bir hikaye. Plutarch'ın Lives of the Noble Grecians and Romans adlı kitabının, Coriolanus'un Yaşamı bölümünden yola çıkarak yazdığı ve kendi dokunuşlarıyla şekillendirdiği bu oyunda Roma'nın büyük komutanlarından Marcius işlenir. Shakespeare bu karakteri tarihin akışından saptırıp, hem daha karmaşık bir ruh haline büründürmüş, hem de kendi kurgusunda şekillendirmiştir. Shakespeare'in son yazdığı oyunlardan biri olan bu oyun, ingiltere halkının o zamanlarda yaşadığı açlık, kıtlık, huzursuzluk gibi nedenleri de barındırır. Bunu Roma atmosferi içinde anlatır bize. Shakespeare zaten oyunlarında kendi dönemindeki krallara, soylu ve halk kesimine göndermelerde bulunmuştur. Özdemir Nutku çevirisi ile okumak güzeldi. Bu oyun üzerinde en çok dikkatimi çeken Coriolanus'un kibri, başına buyrukluğu ve iyi bir asker olması ile karmaşık bir karaktere sahip olmasıydı. Çok tevazu gösteriyordu ve kitabın içinde de bunun kibrinin fazlalığından olduğunu diğer insanlar anlayabiliyordu. Çok iyi bir asker ve haksızlık yapıldığını düşündüğüm için bir yandan yanında olmak isterken, bir yandan da halkı küçük görmesi, bir şeyi haketmediğini düşünmesi de iyi bir yönetici olmayacağını gösteriyordu. Shakespeare tek düze karakterler yaratmıyor.

Coriolanus'un TragedyasıWilliam Shakespeare · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2014651 okunma

·

265 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.