Kendi karalamalarımdan...
"Ona alışmamalıyım, ona alışmamalıyım, ona alışmamalıyım" diye fısıldadı kendi kendine. Bir yandan da dirseklerini masaya dayamış, iki eliyle şakaklarını ovuşturuyor, beyninin bunu daha çabuk idrak etmesi için çabalıyordu. Oturduğu sandalyeyi geri doğru iterek ayağa kalktı birden. Yavaş adımlarla pencereye yaklaşıp yoldan geçen arabaları ve kaldırımları dolduran insan kalabalığını seyretti bir süre... Arkasını döndü ve duvara sabitlenmiş aynadaki yansımasına hızlıca yaklaşarak "Niye duyguları kontrol etmek bu kadar zor ?" diye sordu, cevabını asla alamayacağını bildiği halde tekrarladı "Niye...?"
··
4 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.