• Kitabı az önce bitirdim ve şuan çok şaşkınım. O kadar şaşkın ve heyecanlıyım ki duygularımı direkt sizlere aktarmak istiyorum. Kitap beni çok şaşırttı. Sağ gösterip sürekli sol vurdu ve bu durum ilgi çekici gelmeye başladı. En azından benim için. Kitaba başlarken heyecanlıydım çünkü bu kitabı yanlış hatırlamıyorsam 7 veya 8. Sınıfta okumaya çalışmıştım ve ilk beş sayfasından sonra devam edememiştim çünkü dili ağır gelmişti. Daha sonra tekrar okumaya hiç çalışmamıştım. Aradan o kadar zaman geçtikten sonra ablamın da tavsiyesi üzerine tekrar bir okuyayım dedim. Açık olmak gerekirse kitabı okumaya başlarken fazla bir albenisi yoktu. Hoşuma gitmedi diyemem ama çok sürükleyici de değildi. Okuduğum zaman devamı geliyordu fakat bırakıp tekrar başlayacağım zaman pek okuyasım gelmiyordu. Belki de bu yüzden bu kadar uzun süre oyaladım kendimi. Ama şuan fark ediyorum ki kitabın asıl kısmı zaten ortalarıymış. Kitap sürekli düşündürten, insani duyguları ve sorumluluklarımızı sorgulatan güzel bir kitap. Karakterle birlikte yeni şeyleri bende keşfediyordum ve açıkçası baş kahraman gibi bilmediğim yaraları ortaya çıkartıp aynı zamanda iyileştiriyordum. Kitabın en can alıcı noktası ise sonuydu. Okurken hayretler içinde kaldım. Bir yandan mutlu olurken diğer yandan üzüldüm. Bu karmaşık duyguları aynı anda bana yaşatan bu kitabı ben gerçekten beğendim. Bunlar benim naçizane fikirlerim tabi ama sizler de bu kitaba bir şans verebilirsiniz diye düşünüyorum. “Dünya dedim, kuyuysa bile, ille de düşecek değiliz ya.” •

DokunmadanNermin Yıldırım · Hep Kitap · 20175,7bin okunma

··

1.284 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sisu