Merhaba. Kadın ve erkek eşitliğine inandığım, kadınların ve erkeklerin aynı sosyal haklara ve özgürlüğe sahip olmaları gerektiğini savunduğum ve ataerkil sistemi reddettiğim için kendimi “feminist” olarak tanımlayabilirim. Fakat bu kitabı ilk kez okuyacak, feminizm hakkında yeterli bilgiye sahip olmayan bir kadın veya erkeğin feminizme olan bakış açısı olumsuz yönde etkilenecektir. Çünkü kitapta erkeklere yönelik bariz bir nefret var. Yazar erkek cinsiyetini “eril” kadın cinsiyetini de “dişi” olarak yazmış. Hatta yazar, kadınları asıl insan olarak görüp; erkekleri biyolojik olarak sorunlu olan, bu yüzden kromozomları xy şeklinde olduğundan tamamlanamamış bir yarım kadın olarak görüyor. Ve kötü erkek davranışlarını da tamamlanmamış tür olmanın verdiği aşağılık kompleksine bağlıyor özetle. Elbette yazarın bu denli nefret söylemlerine katılmıyorum. Dünyada kötü erkekler de var kötü kadınlar da. Fakat bu kadar uçuk kaçık düşüncelerini okurken yazar için üzülmeden de alamadım kendimi. Çünkü yazdığı şeylerin arkasında kocaman bir travma yatıyor, bu bariz belli. Eğer çocuklukta öz babasının tacizine uğramasaydı, dedesinin şiddetine maruz kalmasaydı ya da geçimini sağlamak için seks işçiliği yapmasaydı, annesinden sevgi görebilseydi daha normal ve düzgün bir hayatı olsaydı eminim bunları yazmazdı. Çünkü büyük travmalar sonrası zihnin farklı farklı savunma mekanizmaları geliştirir ve herkes farklı şekilde devam eder yaşam mücadelesine. Kimi okuyarak, kimi yazarak, kimi daha çok severek, kimi unutarak... O da hayatta kalabilmek ve mücadele edebilmek için nefret etmeyi seçmiş. İnce bir hüzünle bitirdim kitabı çünkü travmatik bir hayatı olan kadının zihni gibiydi benim için. İyi okumalar!

Erkek Doğrama Cemiyeti ManifestosuValerie Solanas · Sel Yayıncılık · 20181,196 okunma

·

585 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

BT