Kalp...
Tezatlar ve ayrılıklar mahzeni, zıtlıklar kitabı...
"Ha!" der demez hayran eden, giryan eden, şadan eden...
Mestlik de ondan, gözyaşı da mutluluk ve sevinç de...
Bir dem kışlardan zemheri, bir dem baharda bağ bostan. Bazen suskun, bir kelimeden aciz;bazen dilinden inciler saçılır, dertlilere derman.Bazen göklerin de üstünde, bazen yedi kat yerin altında. Damla iken deniz, deniz iken damla... Bir bakmışsın mescide girmiş, başını secdeden kaldırmayan mümin, bir bakmışsın kilisede İncil okuyor, papazlık peşinde...
Kah tevazuda bir tohum gibi başını toprağa koymuş kah Firavunlar kadar kibrin içinde...Kimi zaman Cebrail kanadından her yana rahmetler saçar kimi aşk ile hayran, yol yürüyemez olur.
Kalp...
Bir med ve cezir içinde sürekli kabarıp alçalan kas yığını.
Et ve kan;madde ile mana... Kış ile bahar, hüzün ile keder, hasret ile özlem... Harman harman... Zıtlıklar arasında durmadan dalgalandığı, halden hale girdiği için adına "kalp" demişiz. Sözlükteki anlamı"bir şeyi bir yönden öteki yöne çevirmek". Yunus'un şiirindeki televvün, renkten renge giriş, kararsızlık, dönüşüm, değişim onun adında saklı. Bazen katı, bazen yumuşak;bazen sıcak, bazen soğuk;bazen mutlu, bazen üzgün...
Göğsümüzün içinde ahenkle kasılıp gevşediğine bakmayın,onun her büzülüp genişlemesinde insanoğlu içten içe süratle değişiyor ve halden hale giriyor... Bir anının bir anına uymadığı aceleci tavrın hep o yüzden...
·
85 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.