Bitince üzüldüğüm "daha merak ettiklerim vardı" diye iç geçirdiğim bir kitap Boyun Devrilsin Murtaza. Kitabın duru ve akıcı dili insanı öyle candan çevreliyor ki bir solukta okuyup bitiriyorsunuz. Kitabı okurken tebessüm ediyor insan ama ben bolca hüzenlendiğimi dile getirmeliyim. Nuri Pakdil"in dediği gibi "hüzün vicdanıma daha uygun " sanırım. Hayatının aşkı sandığı adamla ,hayallerinin evliliğini gerçekleştirdiğini sanan Vuslatın öyküsü bu kitap. Hayalleri kursağın da kala kala adem elması çıkmış,sarışın,ışıl ışıl oya gibi yüzü olan Vuslatın... Olmak istediği mi yoksa böyle olsaydım hayatım nasıl olurdu diye düşündüğünden mi bilinmez etinden,kemiğinden yarattığı dört farklı arkadaşıyla,yaşantısını anlatıyor bizlere. Çok şey düşündürdü bu kitap bana. Hayatımda Murtaza'sı olan ne çok Vuslat tanıyormuşum meğer. Benim Vuslatlar kitapda ki kadar şanslılar mı acaba? Bakınca hüzünleniyor insan ama kıskanıyorda. Karşılıklı iki kadeh içip en sevdiğimiz şarkıları bir ağızdan söyleyebildiğimiz,eksik yanlarımızı tamamlayan, teşvik eden,birlikte gülüp birlikte ağladığımız insanlara ne çok ihtiyacımız var. Gerçek insanlara... Okurken bildiğiniz ama uzun zamandır hatırlamadığınız şarkıları hatırlayacağınız,ankara sokaklarını gözünüzde canlandıracağınız bir kitap bu. Betimlemelerine hayran kaldığım,hepimizden bir parça barındıran bu kitabı okuyun,okutun insanlar. "Düş benim,can benim,ellere nesi...

Boyun Devrilsin MurtazaÖzlem Binel · İnkılap Kitabevi · 2022119 okunma

·

137 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Funda Baysal