Nə yaxşı ki, oxumuşam dediyim kitablardan oldu. Mərhəmət hissinin hər iki tərəfə necə acı verdiyinin fərqində olmağıma zəmin yaratdı. "Acımak" duyğusunu belə limitləməyi, bütün duyğular kimi qədərincə istifadə etməli olduğumuzu anladım. Və kitabın bir çox qismində empati qurmağa çalışdım. Mən teğmenin yerində olsam nə edərdim deyə düşündüm. Və onun yerində olmağın necə ağır bir düşüncə olduğunu anladım. Çünki " İnsanın vicdanını xatırladığı müddətcə, heç bir hata unudulmuş deyil". Və unuda bilməmək cəhənnəmdir.