Gönderi
Otuz iki yıllık bir zaman diliminde yazılan serinin, 1987’de basılan son kitabı..
“Mecbur Adam” ın romanı İnce Memed..
İncelemeden ziyade, kitabı tümüyle özetleyen bir alıntıyla serüven biter..
Ve biliyoruz ki, bu dünyanın / düzenin “Abdi Ağaları” bitmeyecek ama umut ve direnme adına “İnce Memed” leri de hep olacaktır...
Elbette tavsiyedir, ben gibi geç kalmadan okuyun / okutturun bu destanı..
“Biz dağlardaki ilk İnce Memedler değiliz. Dünya kurulduğundan bu yana vardık, bundan sonra da olacağız. Şöyle bir düşünürsek, kötülük, zulüm, yoksulluk, haksızlık, insanın insanı köle gibi kullanması sürüp gittiğine göre, biz hep yenilmişiz. Kıyamet gününe kadar da yenilecek miyiz, ben, şimdilik onun orasını bilemem, belki bir gün gelir..."
Hocanın gözleri doldu, sesi karıncalandı:
"Belki bir gün gelir, bir kere de biz onları yeneriz, yeneriz yeneriz... İşte o zaman ne yoksul, ne hasta, ne zulmeden, ne zulüm gören..."
Hoca iyice dolmuştu, sözünü sürdüremedi, başını yere eğdi, delikanlılar, gözlerindeki yaşı, bozuk yüzünü görmesinler, diye.
Neden sonra başını kaldırdı, teker teker delikanlıların yeşil gözlerine baktı:
"Öyle bir gün mutlaka gelecek," diye sözlerine daha tok bir sesle, daha imanlı, daha güvenli başladı Hoca. "Öyle bir günü insanoğlu mutlaka görecek... Çünkü insanoğlu öyle bir gün için, insan insan olduğundan beri savaşıyor. İnsanoğlu dediğini yapacak, kurtla kuzu yayılacak."
·
334 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.