En önemli mayın üreticileri arasında ABD, İtalya, Almanya, Çin, Mısır, Singapur ve Pakistan sayılabilir. Kara mayınlarının, özellikle parasal kaynaklara aç ordular tarafından kolaylıkla elde edilebilir olması, mayın kullanımının gayrı medeni savaşların standart bir özelliği haline gelmesine ve bunun da muazzam ölümcül sonuçlar doğurmasına yol açtı. Kürdistan'da toplam sağlık harcamalannın yarısından fazlası, mayın kurbanlannın tedavi ve bakımlanna ayrılmıştır. Kamboçya'nın sekiz milyonluk nüfusundan otuz bin kişinin, en az bir organını kaybetmiş olduğu bildi riliyor. Başka yerlerde olduğu gibi, bunların yarısından fazlası, gündelik kırsal işlerini yaparken -sürüleri çayıra götürür ya da su ve yakacak odun taşırken- ya da oyun aynarken mayına çarpan kız ve erkek çocuklardır. Afganistan'daki savaşın ilk günlerinde, henüz bu konuda hiçbir şey bilmeyen çocuklarsa, küçük, parlak boyalada boyanmış mayınlara özel bir ilgi duyuyorlardı; havadan atılan ve ülkenin her yerine yağan bu mayınlara, "kelebek" ya da "yeşil papağan" deniyordu; bugün tahminen on milyon patlamamış mayın var ve bunlar, ülkenin tüm sulama sistemini ve gıda açısından kendi kendine yeterliğini tahrip etmiş bulunuyor.