Gönderi
Kış gecelerinde sokaktan gelen bir bozacı sesi nasıl farklı alemlere götürüyorsa bizleri “Kafamda Bir Tuhaflık” ı okurken de aynı şeyleri hissettim.Ben bu kitabı okurken bambaşka bir alemdeydim.
Koca şehirde saf bir yürek olan Mevlut’un büyümesi,hayatı hatta varoluş çabası anlatılıyor kitapta.Bu yolculukta bambaşka konulara,kişilere,olaylara da götürüyor sizleri ve her Orhan Pamuk kitabında hissettiğim gibi yalnızca bir kitap okumuyorsunuz Orhan Pamuk’un eserlerinde.Ben de bu kitabı okumaya başladığımda gül toplamaya çıkmışım da kitap bittiğinde binbir çiçekle karşılaşmışım gibi hissediyorum.
Bu kitabın en iyi kalbi “Rayiha” idi benim gözümde ve son sayfadaki “Ben bu alemde en çok Rahiya’yı sevdim”cümlesi beni kalbimden vurdu.
Samiha’nın dikbaşlılığı,güçlü duruşu başlarda beni çok etkilese de sonrasında ben de Mevlut gibi Samiha ile çok başka olduğumuzu anladım.
Süleyman’ın her dizesinde de “Eden bulur” demekten alamadım kendimi.
Soyağacımın,ailemin hikayesini okur gibiydi öyle içten,öyle bizden ama bambaşka alemlere götürecek kadar da başka,bambaşka bir eserdi. Sonunda yine “iyi ki” dedirtti.
·
559 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.