insanın yiyeceği bir ekmek ,yatacağı bir yatak değil mi ?
neden insanlar koltuklarını ,halılarını ,evlerini hayatları sanar ?
neden evinden ayrılan kendini hayatından ayrıldı sanar ?
insan kendi hayatından ayrılır mı ?
nereye gitse kendini götürmez mi ?
insanın yaşadığı hayat geçmişin anısı ,bugünün yaşanırlığı ve geleceğin umut dolu hayalleri değil mi ?
neden insanlar insanları ister ?
ne kadar insana sahip olsak o kadar insanız sanar ?
herkesin elinde kendisi yok mu ?
kim sadece kendisine sahip ki?
daha kendisiyle tanışmamış olanlar var kendinden bı haber hayatları sandıkları koltuklarda oturanlar ve birinin bağrını memleketi sananlar...
BEN KENDİMLE TANIŞTIM !
BU KADINI BU DELİ DOLU KADINI SEVİYORUM,ONU BEN YETİŞTİRDİM!
KENDİMİN MİMARI BENİM!
CHARLES BUKOWSKİ ' NİN DEDİĞİ GİBİ
" acıya kahkaha atabilmek sanatsa eğer...
ben çok pahalı bir tabloyum."
EVİM KALBİMDİR BENİM !
HAYATIM AKLIMDADIR !
KİMSEYE VERECEK HESABIM YOK BENİM!
ÜÇ KURUŞ BORCUMDA YOK !
KİMSEYE EYVALLAHIMDA YOK!
BEN TEK BAŞIMA BİR MEMLEKETİM !
KURTULDUM DAYATILAN TÜM ROL MODELLEMELERİNDEN ,KİMLİK TANIMLAMARINDAN !.....
BÖYLECE SADECE İNSAN KALDIM !
İŞTE ŞİMDİ TOPLUMUN ONAYINA DEĞİL KENDİMİN HÛZÛRUNA
BEN HOŞ GELDİN İNSANIM !